14 dic 2013

VIVIMOS DO CONTO

PEQUENA SELECCIÓN DE CONTOS INVENTADOS POLOS ALUMNOS. 
DEBÍAN TER UNHA PERSOA PROTAGONISTA E UN ANIMAL ANTAGONISTA.

(As imaxes foron baixadas de internet)

¡COME EN TU CACHARRO!
En Jaén, Roberto vive con un loro. Este señor tiene alrededor de sesenta años. Como he dicho antes, vive con su loro, Andy. Todos los días estos dos tienen una disputa. El animal no quiere que le echen la comida en su cacharro. Prefiere tenerla repartida en su jaula. Pero Roberto se la echa en la caja. Si el señor ve que Andy esparce la comida en su jaula, no recibe la siguiente comida. Al loro no le importa no comer. Roberto cada vez se desespera más. Al animal no le preocupa el castigo que le impongan. Hasta que un día el señor tuvo una idea: le pegaría la comida en su cacharro, sólo podría rozarla con su pico. Esto solucionó su vida. Al desayunar le metía un cacharro con la comida suelta. Si la esparcía le cambiaba la caja por una con la comida pegada. Una semana después el loro comprendió que si esparcía su comida no la podría comer después.
Antía



LAS JOYAS DE LA PRINCESA
Érase una vez una princesa con una larga melena rubia y muy guapa llamada Alicia. Alicia ya había cumplido 16 años y a esa edad tenía que ir a buscar las joyas de su difunta madre. Las joyas se encontraban en las montañas, en un árbol rosa. El viaje duraría varios días, así que preparó comida y bebida suficiente. También llevó una tienda de campaña para dormir por las noches. Pero, un malvado conejo llamado Pelusa se interpondría en su camino. Pelusa quería esas joyas ya que eran muy valiosas.
                                                                                  
La princesa comenzó su viaje. El primer día el conejo metió serpientes en la tienda de Campaña de la princesa, pero ella tocó su flauta mágica y las hipnotizó. Luego las hechó de la tienda.
                                                                               
El segundo día Pelusa se comió toda la comida de la princesa, pero ella preparó un caldo de verduras con algunos vegetales y agua del río y también pescó un pequeño pez.
                                                                                                                                                 
Al tercer día, le robó la bebida, pero ella bebió agua de un manantial cercano.
                                                                                
Al final el conejo llegó al árbol rosa antes que la princesa, pero ella se convirtió en una preciosa hada y congeló al conejo con un hechizo mágico.
                                                                                                      
La princesa cogió las joyas de su madre y se fue volando a su castillo.
Eva


AMISTAD EN EL NIDO
Había una vez un niño llamado Luis. Un día en el colegio, la profesora les mandó hacer una redacción sobre el animal más peligroso que conocieran. A Luis lo primero que se le vino a la cabeza fue investigar al gran águila que habita en el parque de la esquina. Lo malo es que habían prohibido la entrada a ese parque porque el águila era muy peligrosa.
Luis no hizo caso a las advertencias, e inquieto por conocer a esa ave, entró y empezó a sacarle fotos. El águila se dio cuenta y lo atrapó con sus enormes garras. Lo llevó a su nido, pretendiendo que sus pequeñas crías se lo comieran. Daba la casualidad de que Luis llevaba el móvil en el bolsillo y se lo regaló a las crías para que se entretuvieran con sus luces y sonidos mientras el escapaba. El plan no funcionó, así que Luis se acercó a las pequeñas águilas temiéndose lo peor. Cuando se acercó mucho a ellas, las crías no lo comieron, sólo lo rozaron con sus picos y se acurrucaron contra él como si fuera uno de sus hermanos. Luis no paraba de señalar a su casa para que las aves lo entendieran y lo consiguió: las pequeñas águilas lo llevaron a casa.
Después, todas las tardes iban a jugar con él. Desde ese momento, todos los niños iban a jugar con ellas al parque y el ayuntamiento quitó la señal de peligro para que toda la gente pudiera disfrutar de ese fenómeno.
El águila grande y madre de las crías aprendió a ser buena y amable.
Mario



CONQUISTA DE LA SELVA
Hace muchos años, en la selva Amazonas, había un equilibro para que funcionara todo. El león era el rey, una persona justa, solidaria y amable. Y junto a él siempre estaba Mohamed, un niño con el pelo negro como el azabache y los ojos azules como el agua. A él lo encontró el rey, cuando solo era un bebé. Desde entonces son los mejores amigos. Con el tiempo fueron creciendo y cada día se volvían más valientes y aventureros. Hasta que un día la felicidad del reino cesó. Pues había aparecido un tigre que se hacía llamar El Rey de la Selva. Un día secuestró al verdadero rey de la selva para sacrificarlo. Mohamed no podía permitir que el tigre matara a su amigo y gobernara la selva puesto que el era un ser despiadado. Así que Mohamed se dirigió hacia la guarida del tigre. Estaba dentro de un volcán que llevaba inactivo miles de años. Entró con mucho cuidado, pues el tigre tenía guardias alrededor del volcán. Así que distrajo a los guardias con flechas y entró. Vio a su amigo atado y malherido en una esquina. Fue a ver si estaba bien y, de repente, apareció el tigre detrás de él. Empezaron a luchar y Mohamed hirió al tigre, lo dejó sin una pata; en ese momento el tigre desapareció. Y no ha vuelto a aparecer, al menos que nosotros sepamos. Al final era un cobarde.
Niccoll



EL LOBO CORREDOR
Había una vez un señor mayor que vivía en una cabaña muy vieja. El pobre señor no tenía dinero y la ropa que llevaba puesta era de lana de oveja. Todas las mañanas sacaba su rebaño a pastar. Pero un día por la mañana vio que le faltaban ovejas, y entonces hizo guardia por la noche. Eran las once de la noche, estaba todo oscuro y no se podía ver nada. De repente oyó un ruido del bosque. Era como si se fuera acercando cada vez más. El señor cogió su escopeta y fue a mirar. Cuando se acercó, vio un enorme lobo gris de unos tres metros de alto. El señor le pegó un tiro, pero nada. El lobo salió corriendo y el hombre hacía lo que podía para alcanzarlo. El lobo cojeaba, y se cayó al suelo; entonces el señor aprovechó y le pegó tres escopetazos, y murió al fin. Desde ese día el señor se sintió muy orgulloso de matar un lobo tan grande y de paso se hizo un abrigo con su piel.
Samuel



EL SECRETO DE LA COLINA
Un día iba caminando un hombre pobre que no tenía ni una moneda, y por eso vivía en un bosque. A la mañana siguiente, tropezó con una roca y cayó de narices contra el suelo; de repente, dentro de un árbol muy agujereado, había un viejo mapa. ¡Era el mítico mapa de la colina escarpada! No se lo podía creer, ¡lo había encontrado! Ese día fue caminando hasta la colina escarpada. Costaba mucho subir porque el hielo resbalaba mucho. Cuando estaba a mitad de camino, apareció un feroz e inmenso tigre, era muy grande. El tigre atacó al pobre hombre, pero de repente el tigre se dio cuenta de que atacó al hielo y provocó una avalancha. El pobre hombre se escondió detrás de una gran roca para evitar la avalancha, y la evitó. Pero el tigre no tuvo tanta suerte, se cayó a un lago que había al lado. El hombre siguió su camino, ya le quedaba muy poco, pero unas grandes rocas bloqueaban el camino El hombre no se rindió y apartó cada roca de una en una. Cuando llegó hasta arriba, ya veía el tesoro. Apareció el tigre y dijo:
-Para conseguir el tesoro tendrás que vencerme.
El tigre tiró al suelo al hombre, se puso encima de él y a punto de matarlo. El hombre estiró las piernas y tiró al tigre hasta un gran y hondo abismo negro.
Un mes más tarde, el hombre se había convertido en un millonario y fue muy feliz. Desde entonces ya pudo vivir en la ciudad.
Martín


LAS BELLOTAS DE LA AVARICIA
En un bosque de Galicia, vivía un chico con una granja enorme. Tenía cerdos, vacas, ovejas, gallinas... Este gran y fornido joven se llamaba Mauro. Mauro ganaba, en las ferias, mucho dinero.
Él, para dar de comer a los animales, tenía que ir al pueblo. Como cabía la posibilidad de perderse, tenía un mapa.Una vez, cuando salía a comprar alimento, una ágil y astuta ardilla le robó el mapa. La siguió hasta llegar a su cueva. Pero esta se dio cuenta. Escapó a toda aspirina. El joven Mauro la observó y vio una pila de bellotas. El joven se fue a su casa dispuesto a idear un plan.
Al día siguiente, volvió a su guarida. Él pensó que sería tonta, pues la cueva estaba descubierta. Pero no era así porque había una trampa. Mauro la pisó y se cayó al suelo y se cayó a un profundo agujero. Por suerte, tenía un pico y cavó en línea recta hasta llegar al lugar donde guardaba todas y cada una de sus bellotas. Dio un golpe con el pico y, al instante, todas cayeron. Mauro cogió una bolsa y las recogió todas. Enseguida la ardilla se dió cuenta pero el joven le propinó un golpe por el cual el animal se quedó inconsciente.
Ya de noche, llegó a su granja y le dió comida (las bellotas) a to dos sus animales.
Luis



JORGE CONTRA KIKE
Había una vez un hombre de pelo rubio muy cobarde llamado Kike que tenía como mejor amigo a un elefante llamado Jorge. Un día Kike fue a la tienda de mascotas y encontró otro elefante super bonito. Kike se paró a pensar si cambiaba de elefante o seguía con el que tenía. Se quedo un rato pensando... y optó por cambiar de elefante. Jorge se enfadó tanto que decidió deshacerse de Kike.
Al día siguiente, Kike ya había abandonado a Jorge. Abrió la puerta, salió de casa y apareció Jorge intentándolo aplastar. Kike entró de nuevo corriendo intentando huir de él. De pronto comenzó a cansarse, se cayó al suelo y dijo que ya no tenía escapatoria. Entonces, en el último segundo, se cayó de un estante una pistola “encogedora” que se disparó accidentalmente y minimizó a Jorge al tamaño de una bacteria. Kike se sorprendió tanto que celebró una fiesta.
David Cortés



1 dic 2013

BIOGRAFÍAS


Traballo de envestigación feito por grupos para aprender algo da vida dos escritores galegos.


ROSALÍA DE CASTRO
Rosalía de Castro naceu na madrugada do 24 de febreiro de 1873 nunha casa ao lado do camiño da antiga entrada a Santiago. Foi filla de Xosé Martínez Vigo e María Teresa de Santa Cruz. Ata os oito anos estivo baixo a custodia da súa tía na aldea de Castro de Ortoño. Nese tempo Rosalía aprende o que é a vida labrega galega. Despois foi vivir coa nai en Padrón, na casa da Matanza. En Padrón aprendeu modais de señorita, asistindo a clases de música, debuxo... Algunhas persoas famosas como Manuel Murguía, Eduardo Pondal e Aurelio Aguirre foron con ela. En abril de 1856, Rosalía transladouse a Madrid xunto á súa familia e viviu coa parenta María Xosefa Carmen García Lugín Castro. En Madrid foi onde casou con Murguía, o 10 de outubro de 1858 na igrexa parroquial de San Ildefonso. Murguía foi unha das persoas que axudou a Rosalía a ser escritora. No ano seguinte Rosalía tivo unha filla, chamada Alejandra, despois veu Aurora nacida no ano 1862, o ano que morreu a nai de Rosalía. Os xemelgos Gala e Ovidio naceron no ano 1871 e Amara naceu en 1873. Rosalía, no 1875, tivo a Adriano Honorato, que morreu aos dezanove meses, e a súa última filla foi Valentina, morta ao nacer, en 1877. Todos os fillos de Rosalía naceron en Galicia.

En 1863 foi publicado o libro Cantares Gallegos, que inaugurou a volta da literatura galega. En 1880, publicou un segundo libro en galego titulado Follas Novas. En castelán tamén publicou poesía e novela.

Rosalía de Castro morreu en Padrón, na casa da Matanza, o 15 de xullo de 1885. A casa da Matanza convertiuse na actualidade na Casa Museo de Rosalía de Castro.



          AGUSTIN FERNANDEZ PAZ
Naceu o 29 de maio de 1947 en Vilalba (Lugo). É un escritor de literatura galega. Aprendeu a ler moi rápido cando era peqeuno, xa que nas estanterías dos seus pais había moitos libros. Ademais dos pais, ten un tío chamado Roca, tres primos, un irmán, unha filla camada Mariña e a súa muller.

Primeiro estudou nunha escola de Vilalba. Despois estudiou na Universidade Laboral de Xixón, na Escola de Maxisterio de A Coruña e na UNED. Foi perito industrial mecánico, mestre de Ensino Primario e licenciado en Ciencias da Educación.

Tivo varios traballos ao longo da vida, como o de mestre en varios colexios ou o de profesor de galego de secundaria no IES Os Rosais 2 de Vigo. Tamén forma parte de moitos equipos de traballo, por exemplo, no equipo de diseños curriculares para Primaria e Secundaria. Está xubilado desde o ano 2008.

Ten publicados máis de corenta libros en galego, case todos de literatura infantil e xuvenil. Moitos deles foron traducidos a varios idiomas. Algúns deses libros son: A cidade dos desexos, As flores radiactivas, Lonxe do mar, Cartas de inverno ou Contos por palabras, que imos ler neste curso.

Levou moitos premios literarios, como o premio Merlín (1989), Lazarillo (1990), Edebé (1994), Raiña Lupa (1998)...


FINA CASALDERREY FRAGA
Fina naceu en Xeve (Pontevedra) no ano 1951. É unha escritora galega, profesora de E.S.O, etnógrafa vocacional, gastrónoma e periodista.

A súa infancia pasouna en Leréz entre a escola, os xogos e os camiños das marxes do río. Era unha nena normal que axudaba nas tarefas da casa. Ela non botaba de menos as bonecas porque ninguén as tiña. Así convertiuse na persoa culta e sensible que e hoxe en día.

Foi a unha escola pública, e máis tarde estudou Bacharelato e Maxisterio en Pontevedra. Aos 19 anos aprobou as oposicións e foi mestra de lingua galega en Educación Secundaria, aínda que agora xa está xubilada. Tivo dous fillos con Mariano, o seu marido, que tamén é mestre.

Foi premiada varias veces pola súa obra literaria, gastronómica e periodística e traducida a todas as linguas de España.

Escribiu libros como:
Mutuación Xenéticas: novela ifantil; é o seu primeiro libro publicado.
Duas bágoas por Máquina: en 1991, co que gañou o premio Merlin de literatura infantil.
O misterio dos fillos de Lúa: en 1995, co que gañou o premio Nacional de Literatura Infantil e Xuvenil e o premio O Barco de Vapor.
O estanque dos parrulos pobres: en 199, co que gañou o premio Edebé de Literatura Infantil e Xuvenil.
Recibiu tamén o premio Cidade de Pontevedra en 1996 pola totalidade da súa obra.
Ten algunha obra gastronómica, O libro da empanada (1993), Festas gastronómicas de Galicia (1994)... Escribiu tamén Recursos teatrais para a expresión dramática na escola (1996) que orienta sobre como traballar o teatro na escola. Nese ano, en xaneiro, é elexida para formar parte da Real Academia Galega.



                                                         
MANUEL RIVAS
Manuel Rivas naceu en 1957 no barrio de Montealto, en Coruña, de pai albanel e nai leiteira. Estudou no colexio de Monelos. Aos 15 anos escribía para o Ideal Galego. Cando terminou a secundaria foi a Madrid e alí seguiu estudando.

Casou con María Isabel López Mariño con quen tivo dous fillos: Martiño Rivas, famoso polo seu papel no Internado, e Sol, unha poetisa.

Foi periodista, novelista e ensaista.

Empezou a darse a coñecer como poeta escribindo libros como: O libro do Entroido (1987), Balada nas praias do Oeste (1985) e Mohicania (1987).
Tamén escribiu outros libros como: O Lapis do Carpinteiro, Todo Ben, Un Millón de Vacas, Os Comedores de Patacas, En Salvaxe Compaña...

Ganou premios como: Poesía Nova de O Facho (1.980), Leliadoura (1989), Premio da Crítica da Narrativa Galega (1989-1998-2006), Premio Narrativa Nacional (1996), Premio Torrente Ballester (1996), Premio da Asociación de Escritores en Lingua Galega, Premio do Arcebispo Juan De San Clemente, premio da Sección Belga de Amnistía Internacional (2001).



ANA MARÍA FERNÁNDEZ
Naceu en Palma de Mallorca no ano 1949. Viviu alí ata o ano 1967 e despois marchou a Galicia co seu home Xoán Babarro. Non teñen fillos.

A súa primeira obra foi chamada “Zapatón e Libiripón” e publicouse en 1977. Tamén escribiu libros como “A casa de había unha vez” e “O cacarabicolé”.

Recibiu o seu primeiro premio “O Facho” de contos (1977) con “Os amigos do cabaceiro” e xunto con Xoán Babarro, “O Facho” de teatro (1985) e “O barco de vapor” de 1985 a 1989.


Estudou maxisterio e, máis tarde, licenciouse en Filosofía e Letras na Universidade de Santiago. Exerceu como mestra no Ensino Primario e na Educación Infantil. Tamén colaborou coa revista Vagalume.


ALUMNOS DE 6º A